The Netherlands
nrc.nl
May 22, 2018
By Joep Dohmen
‘We were no more than slaves’
Slachtoffer dwangarbeid
Jo Keepers (76) is een van de 15.000 vrouwen die onbetaalde dwangarbeid heeft gedaan in katholieke “liefdesgestichten” in Nederland. Van het strijken in de wasserij hield ze artrose over.
Op 17 september 1948 haalde de politie mijn drie broers en mij thuis in Roosendaal op. Elk lustrum vier ik. Dan ga ik met een broer eten in een Grieks restaurant hier in de buurt. Het was thuis onhoudbaar met een vader die dronk en sloeg.”
Jo Keepers (76) en haar broers werden in veiligheid gebracht, en toch ook weer niet. Ze belandden in katholieke gestichten. In 1955 kwam Jo terecht bij de Zusters van de Goede Herder in Tilburg. „Ik was 14 jaar en had eigenlijk nog naar school moeten gaan. Maar daar was geen tijd voor. Ze hadden een industriële wasserij waar de meisjes en vrouwen verplicht moesten werken. Van ’s morgens tot ’s avonds.”
Ze werkte op de afdeling waar het gewassen goed werd gestreken. De ouderwetse strijkboutjes stonden de hele dag op een groot fornuis. „Aan dat strijken heb ik artrose over gehouden. We moesten ook aan de mangel. Daar hebben we heel wat productie gemaakt. Kerkkleding, gesteven overhemden. Zoveel spul.”
Note: This is an Abuse Tracker excerpt. Click the title to view the full text of the original article. If the original article is no longer available, see our News Archive.