IS ER NIETS VERANDERD IN HET BISDOM BRUGGE?

By Theo Borgermans
KerkNet
April 27, 2015

http://kerknet.be/actua/nieuws_detail.php?nieuwsID=131346

BRUSSEL (KerkNet) – “Na het ontbinden van de Commissie Adriaenssens in juni 2010 stonden de slachtoffers die zich hadden gemeld opnieuw in de kou. In die nadagen werd mgr. De Kesel benoemd tot bisschop van Brugge. Er was één groot vacuüm rond de vraag wat moet en kan er nu gebeuren met de klachten van slachtoffers. De bisschop deed meteen beroep op Patrick Degrieck, priester en jurist van het bisdom, die medewerker was in de Commissie Adriaenssens. Hij kreeg de uitdrukkelijke opdracht de slachtoffers van priesters uit het bisdom die ondertussen gekend waren uit te nodigen voor gesprek en al het mogelijke te doen voor erkenning en herstel”. Dat zegt Manu Keirse, emeritus hoogleraar verliesverwerking en voorzitter van de Interdiocesane Commissie voor de Bescherming van Kinderen en Jongeren.

“In die dagen werd ik gevraagd door de bisschoppenconferentie om op basis van mijn ervaring met verliesverwerking een nieuw beleid uit te tekenen voor opvang en herstel. Dat resulteerde in de oprichting van twaalf opvangpunten binnen de Kerk en de oprichting van de arbitragecommissie, een instantie buiten de Kerk opgericht, maar wel met haar volledige medewerking, op vraag van de parlementaire commissie. Het nieuwe beleid werd beschreven in de brochure 'Verborgen verdriet' en op grote schaal verspreid. Ook in het bisdom Brugge werd zoals voorgesteld een Opvangpunt opgericht onder verantwoordelijkheid van Tine Van Belle, psychotherapeute en met als medewerkers: dr. Paul Lodewyck, psychiater met een bijzondere bekwaamheid in de forensische psychiatrie, Jean-Luc Cottyn, advocaat en Patrick Degrieck. Er werd een oproep gedaan naar ongekende slachtoffers om zich te melden. Bij niet-verjaarde klachten of feiten gepleegd door een dader die nog in leven was worden de gegevens stelselmatig aan justitie doorgegeven. Voor verjaarde feiten werd met de slachtoffers gezocht naar gepaste herstelmaatregelen en een financiële tegemoetkoming volgens de tarieven die ook in de arbitragecommissie worden gehanteerd. Bij nog levende en nog actieve daders werden telkens concrete maatregelen voorgesteld, die steeds door de bisschop werden opgevolgd. De meeste daders zijn ofwel overleden of hoogbejaard en dus non-actief."

Manu Keirse: “Naar aanleiding van de beroering bij benoeming van de priester in Middelkerke heb ik persoonlijk, op vraag van de bisschop, alle adviezen opnieuw doorgenomen. Ik deed ook navraag naar alle dossiers van slachtoffers over priesters in het bisdom Brugge die bekend waren bij de 'Werkgroep Mensenrechten in de Kerk' en niet bij het bisdom. Alle dossiers werden grondig herbekeken en geëvalueerd. Wat de priester van Nieuwkerke betreft had zich toen één slachtoffer gemeld, met een klacht die door het slachtoffer zelf werd geminimaliseerd. De feiten werden door de priester hardnekkig ontkend. Toch adviseerde de commissie om de priester onmiddellijk op pensioen te doen gaan. Het was pas later en na de benoeming van zijn opvolger dat er nieuwe en zware klachten werden gemeld, die onmiddellijk aan Justitie werden overgemaakt. Het Opvangpunt startte ondertussen een intern onderzoek. Toen het gebeuren in de pers losbarstte, waren de feiten dus pas bekend en werden de klachten ook volgens de normale procedure onderzocht en behandeld. Ik kan persoonlijk getuigen uit de studie van alle gegevens en alle dossiers dat de bisschop op een zeer consequente wijze de instructies beschreven in de beleidsbrochures ‘Verborgen verdriet’ en ‘Van taboe naar preventie’ heeft opgevolgd. Er waait dus wel echt een nieuwe wind. Ik kan niets anders dan verzekeren dat slachtoffers er terecht kunnen, worden gehoord en geholpen en dat naar daders consequente maatregelen worden genomen”.