Kelk Toch Maar Niet Laten Voorbijgaan

By Guy Tegenbos
De Standaard
January 17, 2012

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=KM3KSJ46

Michiel Hendryckx

Laat deze nieuwe Operatie Kelk aan ons voorbijgaan, zuchtten vele burgers, kerksen en niet-kerksen, toen het gerecht gisteren opnieuw binnenviel bij de Kerk, op zoek naar dossiers van seksueel misbruik en schuldig verzuim van kerk- en congregatieleiders.

Ze hadden uiteenlopende argumenten.

Onder meer de vrees dat het weinige dat rest na het eerste onderzoek, ook nog verknald zou worden. Het grootste deel werd naar de bliksem geholpen door gerechtelijke overmoed, en door de gretigheid om een instelling als de Kerk aan de muur te spijkeren. Dat bracht een procedureslag op gang, waardoor belangrijke delen van het materiaal niet meer gebruikt kunnen worden.

Tweede argument: de kans op slagen is uiterst gering; nog eens stoer doen en hoop wekken als er toch weinig kans is dat er iets bewezen kan worden, maakt de teleurstelling voor slachtoffers en samenleving achteraf nog groter.

Derde argumentatie: er is al een parlementaire onderzoekscommissie geweest. En er is feitelijk al een openbaar proces geweest waarin het schuldig verzuim van de Kerk niet individueel maar wel collectief is bewezen; er zijn regelingen voor schadeloosstelling tot stand gekomen en er zijn maatregelen om nieuwe misbruiken te voorkomen. Meer kan je toch niet bereiken, laat die nieuwe Operatie Kelk maar aan ons voorbijgaan!

Anderen zijn echter de tegengestelde mening toegedaan. Ze vinden dat de laatste steen omgekeerd moet worden, ook als er maar één grammetje kans is dat dit iets oplevert. De slachtoffers hebben daar recht op.

Bijkomend argument: de aanpak is nu wel correct en ook veel gerichter: uitsluitend gericht op klachten over schuldig verzuim.

Wat te denken?

Een pragmatisch oordeel dringt zich op. De gerechtelijke aanpak is nu inderdaad veel correcter en gerichter, maar de kans op bijkomende teleurstellingen blijft zeer groot. Maar het gerecht kan niet doen alsof de dossiers die niet van de tafel zijn geveegd, er niet liggen. Als het dat toch zou doen, stopt het een doofpotoperatie in de doofpot. Dat kan niet. Het kan deze tweede kelk niet aan zich laten voorbijgaan. Al is ze bitter om te ledigen, want er is weinig kans dat het iets oplevert.

Hamvraag is intussen: leert het gerecht iets bij? Het zou eindelijk wel eens mogen bijleren over het management van grote zaken. Die lopen hier keer op keer in de soep.

Uit deze operatie is vooral te leren dat gerechtelijke overacting even erge gevolgen heeft als schuldig verzuim. Beide leiden ertoe dat er niets in huis komt van de bestraffing van misdaden.

Misschien moet gerechtelijke overacting ook strafbaar gesteld worden, net als schuldig verzuim.