The Trouw
December 19, 2011
http://www.trouw.nl/tr/nl/4716/Christendom/article/detail/3082881/2011/12/19/Bisschop-De-Korte-Vergeving-kan-slachtoffers-vrij-maken.dhtml
 |
| Gerard de Korte: 'Misschien zijn we naief geweest.'©WERRY CRONE |
INTERVIEW | Op het aftreden van een bisschop zitten slachtoffers niet te wachten, denkt Gerard de Korte, bisschop van Groningen-Leeuwarden. De Korte was gedurende het onderzoek naar het seksueel misbruik in zijn kerk, namens de andere bisschoppen woordvoerder.
Heeft u gesproken met slachtoffers?
"Ik heb met zo'n twintig slachtoffers gesprekken gehad, hun verhalen gehoord. Dat zijn indringende gesprekken, waarbij veel verdriet en pijn naar boven komt. Sommige slachtoffers hebben hun geloof verloren, andere hebben het behouden. Die gesprekken maken ook duidelijk hoe groot de verscheidenheid is. Een man vertelde dat hij die ene frater die aan hem gezeten had, als fout zag, maar dat hij een band met de kerk had gehouden. Het schrijnendste verhaal is dat van een man die in drie instellingen gezeten heeft, niet alle katholiek, en daar steeds opnieuw misbruikt is. Sommigen willen geld als schadevergoeding, anderen juist niet. Die voelen dat bijna als prostitutie.
"Het punt van vergeving is hierbij belangrijk. Niet zozeer omdat het een hoogstaand begrip is, maar omdat het slachtoffers vrij kan maken van de last van het verleden. Dat heb ik van Abel Herzberg geleerd: als je blijft haten, blijf je in de macht van de dader. Mensen moeten dat wel kunnen, de dader vergeven. Sommigen zijn te gekwetst, dat zie ik ook."
Kan het helpen als u als bisschoppen uw ontslag aanbiedt ?
"Niet aftreden, maar helpen, zou ik zeggen. Geen van de huidige bisschoppen was persoonlijk betrokken bij misbruik. Was dat wel zo, dan was aftreden aan de orde. We moeten nu proberen slachtoffers te helpen, we moeten vooruit en werken aan herstel van vertrouwen."
Vanuit slachtoffers komt de klacht dat bisschoppen zelden contact met hen opnemen en nooit bij hen thuis komen, om te luisteren naar hun verhaal. Op wiens initiatief waren de gesprekken die u met slachtoffers had?
"Dat was altijd op hun initiatief. We hebben, zolang de commissie-Deetman met het onderzoek bezig was, gekozen voor de luwte. Misschien zijn we daarin te terughoudend geweest. Het idee was om de commissie niet voor de voeten te lopen. Onafhankelijkheid was een cruciaal uitgangspunt bij het instellen van de commissie. Bij mij is er ook een zekere schroom om een gesprek aan te bieden. Ik vraag me af of mensen daar wel op zitten te wachten. De gesprekken met de slachtoffers waren soms telefonisch, wanneer zij die afstand prettiger vonden, en soms hier in huis."
Is uw eigen houding ten opzichte van dit thema veranderd, na de stroom berichten van afgelopen anderhalf jaar?
"We wisten via Hulp & Recht sinds 1995 dat er misbruik was in pastorale situaties. Ook waren er berichten uit de VS en Ierland. Misschien zijn we naief geweest, toen we dachten dat het in Nederland niet op zo'n schaal was voorgekomen. De cijfers zijn verschrikkelijk, het gaat om een onvoorstelbaar groot aantal. 10.000 tot 20.000 slachtoffers impliceren evenzovele levensverhalen. De verhalen maken je gevoeliger voor de thematiek, dat wel."
Heeft u een publiek gebaar overwogen, als bisschoppen?
"Wij hebben inderdaad onderling gesproken over een speciale viering, zoals je die ook elders, in Ierland en Duitsland, gehad hebt. Dat we nog geen besluit genomen hebben, is omdat hier van de kant van slachtoffergroepen gemengd op wordt gereageerd. Sommigen zeggen dat het hen zou helpen, anderen noemen het theater. Dus wat is wijsheid? In Duitsland is de bisschop van Osnabruck plat ter aarde gaan liggen als boete. Ook daarop waren de reacties gemengd.
"Ik persoonlijk sta open voor alles wat slachtoffers helpt bij het verwerken van het leed. Ik wil graag leren wat daarbij bruikbaar is, wat wel kan bijdragen en wat niet.
"Ik denk wel dat we, door de commissie-Deetman in te stellen, een stap gedaan hebben. Het was een lot uit de loterij dat hij, een man met gezag, dat onderzoek wilde leiden."
Hoe nu verder?
"De bisschoppen gaan, samen met de religieuzen, een permanent aanspreekpunt instellen van vier personen. Het doel van dat aanspreekpunt is, laten zien dat het ons ernst is om bij te dragen aan het verwerken van pijn, en het herstel van vertrouwen.
"Een soort compassie-commissie, zo zou je het kunnen noemen. Het is een lastige opdracht. De boosheid bij sommige slachtoffers is heel groot. Je zou hopen dat er iets van de haat verdwijnt. Juist omdat de slachtoffers zo weer vrij kunnen worden."
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.