By Door Kalien Blonden
RKK
November 5, 2011
http://www.rkk.nl/actualiteit/2011/detail_objectID735797_FJaar2011.html
 |
| Umberto, Caroline en Kay Bajetto |
Haar vader ontmoet ik op een bijeenkomst van slachtoffers van seksueel misbruik in de R.K. Kerk, waar de een na de andere man het podium beklimt om zijn verhaal te doen. Verhalen die getuigen van de impact die seksueel misbruik heeft op een leven. Als een rode draad lopen verslavingen, gebroken huwelijken en carrières door de verhalen heen.
Umberto Bajetto
Als Umbert Bajetto de microfoon neemt, wordt me duidelijker dan ooit dat de verwoestende werking van seksueel misbruik, verder reikt dan alleen het leven van het slachtoffer. Een zin uit zijn verhaal blijft me bij: Ik heb twee kinderen volkomen verkeerd opgevoed en mag daar nu de wrange vruchten van plukken.
Tweede generatie
Als we bij Kruispunt een uitzending maken over de invloed van seksueel misbruik op volgende generaties, denk ik aan die woorden van Umberto Bajetto. Ik bel hem op en hij vertelt me de achtergrond van die ene zin. Hij blijkt twee dochters te hebben: Kay (31) en Caroline (27). Vooral Kay heeft het moeten ontgelden, als het gaat om die verkeerde opvoeding. Zij ving de klappen op voor haar zusje, letterlijk en figuurlijk.
Verbroken contact
Met Kay heeft Umberto al negen jaar geen contact meer. Met Caroline is de band op zich wel goed, al zien ze elkaar sporadisch. Umberto en Caroline doen hun verhaal in de uitzending die de titel krijgt 'Gebroken vaders'. Kay wilde niet op tv maar wilde haar verhaal wel kwijt in een geschreven publicatie.
Een chaotisch bestaan
Kay ontvangt me in de tweekamerwoning waar ze samen met haar dochtertje van 7 woont. Wat, naast het onvermijdelijke kinderspeelgoed, een grote plaats inneemt in haar huis, zijn stapels studieboeken. Sinds 2002 staat Kay ingeschreven als rechtenstudent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.
Daar ga ik later studeren
Kay: 'Als klein kind reed mijn moeder ons naar school en dan kwamen we langs de VU. Vanaf mijn negende zei ik: 'Daar ga ik later studeren.' Het is Kay nog altijd niet gelukt haar studie af te maken. Sinds vier jaar zit ze in de ziektewet en probeert ze leren leven met de gevolgen van het chaotische bestaan dat ze samen met haar vader jarenlang heeft geleid. Dat kost haar de nodige moeite maar Kay zet door. 'Ik ga die studie afmaken, al is het het laatste wat ik doe.'
Van hot naar her
Als Kay vertelt over het leven na de scheiding van haar ouders (Kay was toen vier en een half), duizelt het me. Een lappendeken van tijdelijke woonplaatsen en adressen. De chronologie van haar bestaan is ze zelf ook allang kwijt. Ze wordt heen en weer geslingerd tussen het leven bij haar moeder en haar vader. 'Ik was mijn vaders uitlaatklep. Bij gebrek aan een partner vertelde hij mij de dingen waar hij mee zat. Ik wist alles van hem.'
Vrouw des huizes
Kay neemt ook al op jonge leeftijd verzorgende taken op zich: boodschappen doen, koken en zorgen voor haar jongere zus. Als ze bij haar vader was kwam dat allemaal op Kay neer. 'Mijn vader zat om de hoek, achter de gokkast. Dat vond ik een geruststellende gedachte. Hij was er niet, maar ik wist waar ik hem moest zoeken als ik hem nodig had.' Bij haar moeder was ze een kind dat op tijd thuis moest zijn voor het eten, bij haar vader bepaalde zij wanneer het eten op tafel kwam. 'Dat botste. Ik kreeg steeds meer conflicten met mijn moeder.'
Het wereldje
Umberto leidt een wild bestaan in het nachtleven. 'Het wereldje', zoals Kay het noemt. Hij had een illegaal casino en een bordeel. Met de meisjes uit het bordeel kon Kay het prima vinden. 'Sommigen nam mijn vader onder zijn hoede, die woonden dan een tijdje bij ons. Met één van hen heeft hij een relatie gehad. Ik vond haar geweldig. Maar ze nam me wel mee naar een coffeeshop, dat was misschien niet zo verstandig', zegt Kay lachend.
Illegaal casino
Net als in het bordeel, was Kay kind aan huis in het illegale casino. Ze bracht daar vanaf haar vijftiende regelmatig de koffie rond. 'De gokkende Chinezen staken me dan vaak een briefje van duizend gulden toe. Ze geloofden namelijk dat als je een ander laat winnen, je zelf ook wint.'
Leren liegen
Kay kon niets met het geld, want haar moeder mocht niets weten van de wereld waarmee Umberto zijn dochters liet kennismaken. 'Mijn vader leerde me liegen. En ik deed het graag want ik vond het geweldig om mee te maken. Ik wilde niet dat het zou ophouden omdat mijn moeder het niet goed vond.'
Beschermen
Vanaf haar vijftiende gaat Kay definitief bij haar vader wonen. Caroline woont er ook regelmatig, maar zij wordt door Kay zoveel mogelijk weggehouden van de illegale praktijken van haar vader. En de harde hand waarmee Umberto zijn kinderen wil opvoeden, treft vooral Kay. 'Caroline was een fragiel poppetje. Ze was ook dromerig, in haar eigen wereldje. Dat hielp wel mee om alles bij haar weg te houden.
Woede
Ik was niet bang voor mijn vader, want hij ontstak nooit zomaar in woede. Ik zag het altijd wel aankomen. Ik lokte het misschien zelfs wel uit, provoceren, brutaal doen.' Umberto pakt haar hardhandig aan, maar tot mijn verbazing neemt Kay hem dat niet kwalijk: 'Ik heb die klappen geaccepteerd. Het hoorde erbij. En mijn zusje heeft ze niet gehad. Caroline heeft de jeugd gekregen die ik niet heb gehad en dat was mijn doel.'
Glashard
Umberto's bedoeling was, vertelt hij in Kruispunt, om Kay 'glashard' te maken. Zodat zij nooit slachtoffer zou kunnen worden van misbruik. Is dat gelukt? 'Je wordt telkens harder ja. Ik huilde ook niet meer om de klappen. Wel omdát ik ze kreeg, maar niet meer om de pijn. Ik ben te hard geworden. Waar ik emotioneel moet zijn kan ik het niet. Al stort mijn hele wereld in, ik ben keihard. Ik neem ook geen enkel probleem serieus, doe overal nonchalant over.'
Barsten
En toch heeft het leven uiteindelijk behoorlijk wat barsten in Kay's glasharde buitenkant geslagen. 'Ik ga steeds door mijn rug maar de artsen kunnen geen oorzaak vinden. Mijn energieniveau is belabberd. Ik moet onder ogen zien hoe mijn leven gelopen is en ik ben hard bezig daar iets aan te doen.'
Structuur
Haar vaders leven heeft dus ook Kay's leven getekend. Zo heeft ze de grootste moeite structuur aan te brengen, ook al wil ze het voor haar dochtertje nog zo graag. 'Ik wordt onrustig van een 'normaal' leven. Ik ga bij wijze van spreken de probleem situaties opzoeken.' Ook heeft haar relatie met de vader van haar kind het niet gered; Kay wijt dat aan haar onmacht met emoties om te gaan.
Impact seksueel misbruik
Maar van het seksuele misbruik als verklaring voor het gedrag van haar vader, wil ze niets weten. 'Dat vind ik een excuus. Ik vind, je hebt nu een probleem, dat moet je nu oplossen. Niet blijven hangen in het verleden.' Ze wil niets meer te maken hebben met 'het wereldje' waar ze in groot is gebracht, maar ze heeft er veel van geleerd. En ze heeft vele goede herinneringen aan haar vader met wie ze, ondanks de klappen, 'twee handen op een buik' was.
Breuk
Dat het uiteindelijk tot een breuk tussen vader en dochter is gekomen, was, gezien de aard van hun relatie, misschien wel onvermijdelijk. Al kan Kay het, negen jaar na dato, nog steeds niet begrijpen. 'Hij heeft vele vriendinnen en ook wel een paar vaste relaties gehad. Met die vrouwen kon ik het goed vinden, die behandelden mij niet als kind. Maar zijn huidige vrouw deed dat wel.'
Ik was zijn ex
De breuk met haar vader lijkt in alles op een (v)echtscheiding met alle onverkwikkelijke toestanden van dien. 'Ik was zijn ex, zo voelde het. Ik moest het huis uit en we kregen zelfs ruzie om de spullen! Ik heb altijd gedacht met mijn vader in een huis te blijven wonen. Ook als ik een partner zou hebben. Hij op zijn afdeling, ik met mijn partner op de mijne. Maar wel in één huis.'
Kindervriend
Haar grootste verdriet is dat haar vader geen rol speelt in het leven van haar dochter. Haar stem wordt ineens zacht als ze zegt: 'Mijn vader is de grootste kindervriend die ik ken. Als je me had verteld dat hij er niet zou zijn als opa, dan had ik je echt uitgelachen. Dat was een onbestaanbaar idee voor mij.'
Kleindochter
Kay heeft hem gebeld toen ze zwanger was en nog een keer toen het kindje bijna zou komen. 'Ik vroeg hem: 'Moet ik je bellen als het zover is?' Hij zei toen: 'Nou, ik dacht het niet.' Toen stortte mijn wereld in. Dat is de grootste klap in mijn leven geweest.' Als ik vraag hoe het mogelijk is dat de grootste kindervriend zijn dochter sloeg zegt ze: 'Hij sloeg alleen mij.'
Toekomst
Ze mist haar vader 'als een idioot'. Maar toenadering zoeken doet ze niet meer. 'Dat moet van zijn kant komen.' Ze werkt als alleenstaande moeder hard om haar dochtertje een goede basis te geven. Net als haar vader haar het idee gaf van 'samen zijn', geeft ze dat ook haar dochter mee. 'Ondanks alle problemen zeg ik altijd tegen haar: wij zijn samen. Maar ik sla haar niet, nooit.' Haar droom is haar studie af te ronden en ooit te gaan werken als rechter. 'Kinderrechter, dat zou ik het liefste worden. Want er is te weinig aandacht voor de rechten van het kind.'
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.