The Humo
April 18, 2011
http://www.humo.be/tws/deze-week/22234/jozef-lagast-90-de-biechtvader-van-roger-vangheluwe.html
 |
'Wat als een pedofiele priester te biechten gaat bij een andere pedofiele priester?'
Hij had niet in gewetensnood verkeerd, liet Roger Vangheluwe vorige donderdag in zijn interview met VT4 weten: hij had al zijn zonden netjes aan zijn biechtvader opgebiecht. En een biechtvader moet zwijgen - zeker als hij zelf misschien niet zonder zonde is.
De biechtvader van Roger Vangheluwe heeft anderhalve maand geleden al in Humo gestaan. Bij het artikel over de Kortrijke deken Marc Gesquière, die plotseling was verdwenen, stond een foto van Gesquière bij het altaar naast Antoon Vandenhende, de pastoor van Bellegem die wordt vervolgd op beschuldiging van diefstal: hij zou met gestolen geld afpersers hebben betaald voor beelden van seksfeestjes. Tussen hen in: Jozef Lagast, 90 jaar oud, hulppastoor in Aalbeke, voorganger van Vandenhende als pastoor van Bellegem en diens vaste vertrouwenspersoon. Maar Lagast is ook de man die Roger Vangheluwe er vijftig jaar geleden toe aanzette priester te worden.
'Jozef Lagast heeft twee poulains,' zegt een West-Vlaamse priester: 'Antoon Vandenhende en Roger Vangheluwe. Hij is bijzonder trots op die mensen: te pas en te onpas pakt hij met zijn goede relatie uit.'
Tegenover een journalist is Lagast, de ochtend na het spraakmakende interview met Vangheluwe, veel minder spraakzaam. Jazeker kent hij Roger Vangheluwe. Maar of hij zijn biechtvader is? 'Ik was zijn biechtvader, lang geleden, toen hij nog naar school ging op de VMS in Roeselare. Na school kwam hij geregeld naar me toe om over zijn geloof te spreken. Nu ben ik al lang niet meer zijn biechtvader. Ik heb contact met hem gehouden tot hij naar het seminarie ging.'
De West-Vlaamse priester denkt daar anders over. 'Het contact tussen hen beiden is blijven bestaan. Ook na het seminarie: Lagast was de biechtvader van Vangheluwe tot diens wijding als bisschop, halfweg de jaren tachtig. Het beste bewijs: in de stoet naar de Sint-Salvatorkathedraal, waar de wijding plaatsvond, liep Lagast naast hem: hij was de eregast. Lagast zat ook naast hem in de kathedraal - aan de rechterhand van de bisschop.'
'Juist,' zegt Lagast bij een tweede telefoontje, 'ik zat daar naast Vangheluwe, ja. Ik heb hem indertijd ook overtuigd om priester te worden. Maar ben ik daarom zijn biechtvader?'
Die kans is niet gering, beweert een kerkelijke insider. 'Wie tijdens zo'n wijding de wijdeling flankeert - en wie niet één van de verplichte nummers is, zoals de president van de priesteropleiding - is van bijzonder belang voor de wijdeling. Niet zelden is het de geestelijk begeleider of de biechtvader.'
'Lagast was gewéldig opgezet met de promotie van zijn vriend Roger Vangheluwe,' vertelt de West-Vlaamse priester. 'Hij was in de zevende hemel.'
De insider: 'Het is onduidelijk of Lagast na de bisschopswijding van Vangheluwe ook zijn biechtvader is gebleven. De codex stimuleert dat niet: een ondergeschikte mag een overste niet de biecht afnemen. Maar ik sluit het niet uit, integendeel: ik verneem uit uitstekende bron dat Lagast tot vandaag de biechtvader van de oud-bisschop zou zijn.'
'Ze zien elkaar geregeld,' zegt de West-Vlaamse priester. 'Ze kunnen het ook ontzettend goed met elkaar vinden: Lagast is het roerend eens met alles wat Vangheluwe zegt. Het zijn ook twee dezelfde types: verstandig, actief op de computer, eigenzinnig. Mijn gedacht is het beste - dat geldt voor hen allebei.'
De goede herder
Lagast minimaliseert de hechte relatie met Vangheluwe. Ze kennen elkaar omdat ze nu eenmaal uit dezelfde provinciestad afkomstig zijn: Roeselare - meer hoeven we daar niet achter te zoeken.
Maar misschien moeten we dat net wél doen. In oktober 2010 getuigde een gepensioneerde man uit datzelfde Roeselare in Humo dat hij, meer dan vijftig jaar geleden, op de speelplaats van de Sint-Aloysiusschool, waar de plaatselijke chiro verzamelde, door de toen zestienjarige leider Roger Vangheluwe was gevraagd zijn piemel uit zijn broek te halen. 'Hij nam 'm vast en bekeek 'm grondig. Ik snapte het niet goed. 'Waarom doe je dat?' vroeg ik. - 'Gewoon, om te zien of je wel gezond bent." Ook vrienden van de gepensioneerde man gaven het aan: de jonge Vangheluwe was iemand voor wie je als kind moest uitkijken. Al was hij bijlange geen uitzondering: in die tijd konden verscheidene leiders van de Roeselaarse jeugdbeweging hun handen niet thuishouden.
Humo vernam dat de jonge Vangheluwe en Lagast samen jeugdkampen hebben begeleid. Lagast stuift op bij die vaststelling: 'Wij deden geen jongerenkampen samen, waar háált u dat?'
Ze deden het wél, luidens een tip die vorige week is binnengekomen bij de federale politie van Brussel. In de jaren zestig zouden ze samen een kamp voor misdienaars hebben begeleid, waar hun seksuele drift slachtoffers heeft gemaakt. Een 59-jarige man uit Roeselare heeft melding gemaakt van misbruik door Vangheluwe én Lagast van twee misdienaars. Die misdienaars mochten niet met de andere kinderen samenspelen. 'Bij gebrek aan ruimte op de slaapzaal mochten ze ook niet bij de andere jongens slapen en moesten ze de nacht in de kamers van de priesters doorbrengen. 's Morgens hadden ze pijn als ze aan tafel gingen zitten.' Het is dramatisch met de jongens afgelopen.
De West-Vlaamse priester kijkt op als hij het verhaal te horen krijgt. Dit is nieuw voor hem, zegt hij, maar het verbaast hem niet. 'Lagast had altijd graag een bende misdienaars om zich heen, net als Antoon Vandenhende, zijn opvolger als pastoor van Bellegem. Ze koesterden het beeld van de kinderkudde die de goede herder omringt.'
Anderhalve maand geleden opperde pastoor John Dekimpe in Humo het vermoeden dat de afpersingsaffaire van Vandenhende niks met seksfeestjes maar alles met pedofilie te maken had. Maar een bewijs tegen Vandenhende is er niet geleverd.
Ook niet tegen Lagast, die boos reageert op vragen over zijn activiteit op jeugdkampen: 'Ik weet waar u naartoe wil, maar u zit er helemaal nevens.'
In het geval van Roger Vangheluwe is alle twijfel verdwenen: hij heeft bekend dat hij twee slachtoffers heeft gemaakt. Stel dat hij inderdaad al sinds zijn vroegste jeugd de onweerstaanbare drang voelt om kinderen te misbruiken, dan durf je er niet aan te denken hoe lang de lijst inmiddels is.
En dan blijft de vraag: wat gebeurt er als een pedofiele priester bij een andere pedofiele priester te biechten gaat voor zijn ontembare drift in zijn donkerste uur? Een weesgegroetje, een zegening, een kruisje op het voorhoofd - en de rest is stilte? Of is het toch allemaal niet zo simpel in het kerkelijk recht?
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.