BishopAccountability.org
	Rik Torfs | Kerkelijk Recht Nu The Veto March 7, 2011 http://www.veto.be/veto/veto3716/RECHT.html There's something rotten in the state of Vatican. Het lijkt een overbodige boutade met een baard zo lang als de tabbaard van de Goede Sint. Tijd voor wat opheldering, moet de universiteit gedacht hebben, toen ze op 25 februari een symposium rond de plaats van het kerkelijk recht in de maatschappij organiseerde. We sloegen ons door de wierookwaas en vroegen professor Kerkelijk Recht Rik Torfs om zijn mening. Eline Van Eldere Het symposium was in de eerste plaats gericht op kerkjuristen. Gezien de woelige tijden in kerkelijke middens was de geïnteresseerde leek ook meer dan welkom. Het thema is nog zeer aan de orde, bleek uit omstandige uiteenzettingen over het Tweede Vaticaans Concilie en de Codex van 1983. Geen nood beste lezer, ook bij ons rinkelde slechts een zeer vaag belletje. Tijd om het er met een expert over te hebben. Rik Torfs: "Toen Paus Johannes XXIII in 1962 het aggiornamento (Aanpassen aan vandaag", red.) van de Kerk aankondigde en daartoe een Concilie, een vergadering van bisschoppen in Rome, belegde, was dat zeer tot ieders verbazing. Gaandeweg werden bepaalde kwesties zoals het celibaat en het vrouwenvraagstuk in de Kerk meegenomen in het debat. Toen Johannes XXIII een paar maanden later - en dus zonder resultaat - stierf, was zijn opvolger Paulus VI niet geneigd onmiddellijk komaf te maken met de hete hangijzers. Hij was een intellectueel die vooral lang nadacht en naar eigen zeggen niet de geschiedenis wilde ingaan als de paus die het celibaat afschafte." De mot erin Van toen af zijn de problemen zich dus blijven opstapelen. "Na het Concilie is het conservatisme eigenlijk meer en meer geconsolideerd," zegt Torfs. "De revolutionaire sfeer die er hing verdween en een hele generatie gelovigen bleef met een kater en veel heimwee naar de droom zitten." "Toen Johannes Paulus II in 1978 paus werd, was de restauratie volop ingezet. Omdat hij zo communicatief en vitaal was, werd er veel van hem verwacht, maar in zijn opvattingen was hij zo conservatief als Ratzinger nu. Toen hij in 1985 de Nederlanden bezocht, zat de mot er dan ook stevig in," vertelt Torfs. "In Leuven bijvoorbeeld werd hij nog stevig toegejuicht, maar de beelden van een eenzame paus in de natgeregende straten van 's-Hertogenbosch logen er niet om." "In feite maken we nu het rituele afscheid van het katholicisme in Vlaanderen mee. Een quote als die van Sus Verleyen, toenmalig hoofdredacteur van Knack, zou nu nooit meer kunnen. "If you can't beat them, join them" stond toen in het groot in het editoriaal. Ondenkbaar op dit moment." Het kerkelijk recht heeft volgens Torfs belang vanwege zijn rijke traditie, en de rehabilitatie van het Romeins recht die ermee gepaard ging. Op de vraag of Roger Vangheluwe nu al dan niet gestraft moet worden, antwoordt hij formeel. "Er is een verschil tussen recht en moraal. Indien we veronderstellen dat Vangheluwe na de feiten met zijn neef geen misdrijven meer heeft begaan, zijn de feiten verjaard. Ondanks het feit dat onze moraal hier schreeuwt om een straf, moeten we het recht respecteren, en dat zegt dat er geen straf meer mogelijk is. Over die zaak heb ik trouwens nog dikken ambras met Marleen Temmerman gehad," zegt Torfs lachend. "Natuurlijk heeft de paus de macht om hem volgens het kerkelijk recht alsnog te straffen, maar mijn respect voor de mensenrechten laat me niet toe daarachter te staan. De facto ís Vangheluwe trouwens al van het toneel verdwenen."
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.