BishopAccountability.org
	Geef Ieder Arrondissement Cel Seksueel Misbruik Het Nieuwsblad January 17, 2011 http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleid=DMF20110117_096 In de commissie Seksueel Misbruik in de Kerk stond gisteren de Operatie Kelk centraal. Verschillende betrokkenen bij de huiszoekingen bij het aartsbisdom in Mechelen kwamen aan het woord. Een deel van de sessie verliep achter gesloten deuren. Paul Van Thielen, directeur-generaal van de federale gerechtelijke politie, beet de spits af. Hij schatte het aantal feiten van seksueel misbruik in een kerkelijke relatie tussen zes en vijftien per jaar. Dat is evenwel geen echt betrouwbaar cijfer, relativeerde hij meteen. Van Thielen wees erop dat individuele feiten in principe een zaak van de lokale politie zijn. De meeste gevallen van seksueel misbruik door geestelijken zijn dergelijke dossiers. Onderzoek De commissie ondervroeg daarna uitgebreid hoofdinspecteur pedofilie van het arrondissement Brussel Peter De Waele. Hij gaf uitleg over hoe een onderzoek naar seksueel misbruik gevoerd wordt. Hij hamerde daarbij op zijn stokpaardje, dat van de preventie en verwees naar de situatie in Groot-Brittannië. Daar moeten alle trainers van sportclubs en verenigingen een charter ondertekenen. Het voordeel van zo'n 'Child Safe'-document is dat voor iedereen heel duidelijk is waar de grenzen liggen. De Waele drukt hard op de begeleiding van pedoseksuelen. 'Anders zetten we ze terug in de maatschappij en komen ze op een gegeven punt toch terug bij ons terecht', meent hij. Dader kent bijna altijd slachtoffer Met behulp van enkele powerpointslides toonde De Waele het profiel van de gemiddelde pedoseksueel aan. Hij wil hiermee het beeld uit de wereld helpen dat een pedoseksueel een 'vieze vuile oude kinderlokker is die met snoepjes te werk gaat'. Slechts in 18 procent van alle gevallen kent de dader het slachtoffer niet. In bijna een op drie gevallen gaat het over een buur of kennis. In ongeveer evenveel gevallen over een vriend van de familie en in 17 procent van de gevallen over iemand van binnen de familie zelf. Bijna altijd gaat het om een mannelijke dader (97 procent). Eén cel voor heel België Een vraag van commissielid Raf Terwingen (CD&V) legt een pijnlijk punt binnen de werking van de federale politie bloot. 'Heeft u weet van de gevallen van seksueel misbruik in Maasmechelen?', wil Terwingen weten. Uit het antwoord van De Waele blijkt dat maar één van de 27 arrondissementen in België een cel seksueel misbruik heeft. 'Maar als het aan mij lag was er overal eentje'. Ook het werk van priester op rust Rik Devillé komt aan bod. De Waele heeft Devillé benaderd toen hij vernam dat Devillé bezig was met het documenteren van seksueel misbruik. 'Ik heb hem expliciet gevraagd om aangifte te komen doen van die zaken.' Over wat daar dan mee gebeurd is, kan De Waele niets zeggen, 'want dat behoort tot het geheim van het onderzoek'. Geen goed idee Glenn Audenaert, directeur van de federale gerechtelijke politie Brussel, is geen voorstander van een speciale cel Seksueel Misbruik naar analogie met de Cel Vermiste Personen. Hij vindt dat een slecht signaal naar de eerstelijnspolitie, zei hij in de kamercommissie. Audenaert was het niet eens met zijn directeur Eric Jacobs en hoofdinspecteur Peter De Waele van de Cel Pedofilie. Jacobs stelde dat een ervaren speurder tien onderzoeken per jaar moet voeren en dat dit bij de lokale politie niet altijd evident is. Glenn Audenaert stelde dat de federale gerechtelijke politie de laatste speerpunt moet zijn. Maar de lokale politie moet eenvoudige zaken aankunnen. Daarvoor is het volgens hem nodig om de juiste reflexen te creëren. De leden van de federale gerechtelijke politie benadrukten het belang van het opvolgen van pedofielen. Het algemene principe daarbij moet de algemene veiligheid zijn, aldus Jacobs. Volgens hem kan dat gaan tot het afnemen van het paspoort van een pedofiel als voorzorgsmaatregel. Hij vond ook dat gegevens inzake pedofiele feiten langer dan tien jaar in de nationale gegevensbank moeten blijven. Protocol Audenaert zei nog dat het protocol tussen de commissie-Adriaenssens en het college van procureurs-generaal voor hem ongezien was. In de tien jaar dat de Brusselse federale gerechtelijke politie bestaat had hij nog nooit zo'n filter gezien, erkende hij. Ook Jacobs en Audenaert verkozen met gesloten deuren te getuigen over de druk die politie zou hebben ervaren van de kerk of het gerecht in onderzoek naar seksueel misbruik in een kerkelijke relatie. Als laatste zou directeur-generaal Paul Van Thielen nog moeten antwoorden op vragen van de commissieleden.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.