BishopAccountability.org
	Een Rk Koude Kermis Nrc Handelsblad December 10, 2010 http://weblogs.nrc.nl/commentaar/2010/12/10/een-rk-koude-kermis/ Volgens George Bernard Shaw is zwijgen de volmaaktste uitdrukking van minachting. Maar in het geval van seksueel misbruik kan de houding van de Rooms-Katholieke Kerk beter worden gezien als diep ongemak. Gecombineerd met de onmacht om de eigen verantwoordelijkheid te erkennen. Nu is de hand in eigen boezem steken voor iedereen moeilijk. Maar van de grootste christelijke kerk, gebaseerd op naastenliefde, verlossing en erfzonde, zou op dit terrein toch iets meer competentie mogen worden verwacht. Gisteren publiceerde de onderzoekscommissie-Deetman een tussenadvies waarin de kerkelijke instelling Hulp en Recht voor slachtoffers werd geëvalueerd. Deze instelling was in 1995 het antwoord van de Rooms-Katholieke Kerk op het groeiende schandaal van seksueel misbruik door priesters. Dit klachtenbureau is op een vrij dramatische mislukking uitgelopen, zo blijkt. De opzet was „verlammend en verwarrend". Er was sprake van „botsende belangen" en „tegengestelde structuren". Toen het schandaal recent vaart kreeg en de slachtoffers toestroomden, stortte dit bureau in. De administratie veranderde in een chaos, de kwaliteit van de opvang liep nog verder terug en het bestuur greep niet in. Hoewel het de ernst van de toestand kende. Van effectieve hulpverlening, door de Kerk of Hulp en Recht, kon niet worden gesproken, zo oordeelt de onderzoekscommissie. Dit komt dus bovenop structurele tekortkomingen van de afgelopen vijftien jaar, die zo ernstig zijn dat ze grenzen aan kwade trouw. Werd hier nu vanuit integere bedoelingen een klachtenbureau opgericht of juist een doofpot georganiseerd? Was de RK Kerk eigenlijk oprecht in haar verlangen slachtoffers te compenseren en hun leed te erkennen? Hulp en Recht functioneerde, zo blijkt achteraf, vooral als instrument om de affaires in eigen kring stil af te handelen. Aangiften werden niet gedaan, na onderzoek uitgebrachte adviezen bleven geheim. Net als de beslissing van de Kerk die wel of niet op te volgen. Ook de onderzoekscommissie kon ze niet achterhalen. Slachtoffers die op Hulp en Recht vertrouwden, kwamen van een koude kermis terug. Op vragen naar lotgenoten, naar soortgelijke incidenten of de verblijfplaats van verdachte priesters kwam geen antwoord, bij procedures bleef toegezegde bijstand uit. Tegen negatieve beschikkingen stond geen beroep open, anders dan bij degene die de beslissing in eerste instantie al nam. Wie de litanie aan gebreken in het tussenadvies leest, wordt moedeloos. Waarom is uitgerekend een Kerk, voor velen déKerk, niet in staat tot zelfonderzoek, tot het erkennen van schuld waar nodig, tot zelfcorrectie en het barmhartig troosten, compenseren en herstellen van het leed dat de eigen gelovigen is aangedaan? Ook als ze samen een Kerk vormen, blijven mensen zwak.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.