By Mark Eeckhaut
De Standaard
December 9, 2010
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=9H33E7O7
 |
| Het Grote Lijden van de kardinaal |
‘Het moet zijn dat de tekstweergave, geschreven, niet weergegeven heeft wat er in feite gebeurd is daar.' Het timbre van zijn stem, zijn lichaamstaal, het grotere kader: al die elementen zijn volgens kardinaal Danneels verloren gegaan bij de publicatie van de zogenaamde Danneels-tapes in deze krant eind augustus.
En zo kreeg de lezer, aldus Danneels, een compleet verkeerd beeld van wie de kardinaal echt was en hoe hij zich echt had gedragen bij zijn ontmoeting met het slachtoffer van bisschop Roger Vangheluwe, waarvan de letterlijke weergave op 28 augustus in deze krant verscheen.
Dat is de verklaring die de kardinaal dinsdagavond op Een gaf aan tv-maker Martin Heylen in de serie God en Klein Pierke op de vraag hoe het kwam dat hij in de geschreven neerslag van de tapes in De Standaard zo ‘wereldvreemd en uit een ivoren toren' overkwam.
Wel, meneer de Kardinaal, we hebben de tapes gisteren nog eens beluisterd. U heeft gelijk. De geschreven woorden geven inderdaad een vertekend beeld van hoe u zich echt hebt gedragen tijdens het gesprek met het slachtoffer van bisschop Vangheluwe.
De geluidsopname van het gesprek dat u had met het slachtoffer van bisschop Vangheluwe is namelijk nog oneindig veel pijnlijker dan de uitgeschreven versie van het verhaal.
De kilte, de afstandelijkheid en de desinteresse voor het lijden van het slachtoffer die uw woorden, het timbre van uw stem en uw houding tijdens het gesprek met de neef van Roger Vangheluwe uitstralen, doen pijn aan de ziel.
Het spijt me, meneer de Kardinaal, maar uit niets in de woorden die u zegt, de manier waarop u ze uitspreekt en de stiltes die u laat vallen, blijkt ook maar een greintje medeleven voor het slachtoffer en zijn miserie.
Integendeel, uit alles wat u zegt en de manier waarop u het zegt, blijkt dat u hem ziet als een lastpost, een gevaar en een bedreiging.
Op geen enkel moment in het gesprek behandelt u hem als een hulpbehoevende mens, een slachtoffer dat misbruikt is geweest tussen zijn vijfde en achttiende levensjaar, door een goeie vriend van u.
Maar in een zaak heeft u natuurlijk wel gelijk. ‘Wereldvreemd', zoals Martin Heylen het noemt, gedraagt u zich absoluut niet in het gesprek.
Integendeel zelfs, want uit alles wat op de tape staat en uit de manier waarop u het aanbrengt, blijkt dat u maar een bedoeling heeft in uw aanpak van het slachtoffer en dat is: ervoor zorgen dat de zaak niet naar buiten komt en dat er geen schandaal van komt voor de Kerk.
Een echt mea culpa voor de manier waarop u met de zaak-Vangheluwe en met het slachtoffer bent omgegaan, zal er allicht nooit meer van komen. Dat is dinsdagavond op de televisie nog eens meer dan duidelijk geworden.
Maar zoals u zelf zei in de uitzending van Martin Heylen: ‘Er zijn dingen in het leven waarvan men pijn heeft en waarbij de enige taal om erover te spreken de stilte is, en het dragen.' Misschien is dat geen onverstandig idee.
In ‘Vlam!' reageert een redacteur op een nieuwsfeit dat hem niet onverschillig laat.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.