By Hans Beerekamp
NRC Handelsblad
December 8, 2010
http://weblogs.nrc.nl/media/2010/12/08/discrete-ontboezemingen-in-de-abdij-van-een-suspecte-kardinaal/
Sinds maandag zijn mijn televisieavonden weer een stukje vrolijker geworden, dankzij De allerslimste mens ter wereld, een dagelijkse reeks om de supercup van de meest succesvolle kandidaten in de Vlaamse kennisquiz.
Er zijn veel redenen aan te wijzen waarom het Vlaamse origineel zo veel aanstekelijker is dan de alweer gestopte Nederlandse namaak. Belgen houden van quizzen en waarderen mensen die meer weten dan een ander. Iedereen doet mee, van charmezanger tot oud-premier. Presentator Erik van Looy is een droge en gevatte en op de juiste manier onopvallende gastheer.
De grootste troef zijn de aanstekelijke verbale en fysieke spitsvondigheden. Ook in Belgie deinst de publieke omroep niet meer terug voor platitudes en dubbelzinnigheden, maar het gebeurt verfijnder en discreter dan bij ons. Variaties op woorden als ‘chocoladehoer’ of ‘ontboezeming’ lijken zo minder flauw.
Een van de succesvolle kandidaten in de eerste twee uitzendingen was televisiejournalist Martin Heylen. Nieuwsgierig geworden naar zijn werk, keek ik gisteren naar een aflevering van zijn serie God en klein Pierke (Een). Volgens de website van de VRT betekent „klein Pierke” zoiets als Jan en alleman, een verwijzing naar de documentaire portretten die Heylen eerder van gewone Vlamingen maakte. Nu praat hij met en over acht prominenten, van Kamagurka tot Van Rompuy.
Gisteren doorbrak bij Heylen kardinaal Godfried Danneels een maandenlang stilzwijgen, na onthullingen over zijn doofpotstrategie rond seksueel misbruik door de Brugse bisschop Roger Vangheluwe.
In Belgie is de golf van onthullingen over rooms misbruik harder aangekomen dan hier. Er is meer en harder bewijs van betrokkenheid van de top en het land was langer vroom dan wij. Vooral kardinaal Danneels was alom geliefd, in de woorden van Heylen „een monument van de moderne kerk dat na dertig jaar van zijn sokkel is gevallen.”
 |
De interviewer bekent het moeilijk te vinden om kritische vragen te stellen aan de man die ook hij bewonderde. In de beslotenheid van de abdij van Orval zet hij toch door. Danneels spreekt zalvend en ontwijkend. Alleen God kan vergeven, Vangheluwe was zijn vriend, voor wie hij bidt, een mens valt niet helemaal samen met zijn daden. Op een gegeven moment vindt de kardinaal het wel genoeg: „De enige taal om erover te spreken is de stilte.”
Het is geen hard en onthullend gesprek geworden, daarvoor zijn beide mannen te voorzichtig en te respectvol. Naar journalistieke normen zou je zelfs van een mislukking kunnen spreken, maar op een rare manier neemt ook deze pudeur me voor hen in. Welke journalist durft nu een gesprek met een suspecte autoriteit te eindigen met de vraag: „Wat vond u eigenlijk van mij?”
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.