The Vandaag
December 1, 2010
http://www.vandaag.be/binnenland/53266_commissie-seksueel-misbruik-schaakmat-gezet-omdat-ik-schadevergoedingen-wilde-betalen.html
 |
De Kamercommissie Seksueel Misbruik in de Kerk hoorde zopas ere-magistrate Godelieve Halsberghe. Zij zat tussen 2000 en 2009 binnen de Kerk de Commissie voor die dossiers van seksueel misbruik in de Kerk moest afhandelen. Haar Commissie werd in 2009 opgevolgd door de Commissie-Adriaenssens.
De Commissie-Halsberghe werd in 2000 opgericht nadat in 1997 binnen de Kerk al een netwerk van vertrouwenspersonen waarnaar slachtoffers van seksueel misbruik door priesters konden bellen voor hulp, was uitgebouwd.
Halsberghe zei dat ze in negen jaar tijd 33 dossiers behandelde. "Alle feiten die we binnenkregen waren verjaard. We gingen dus niet naar het gerecht, want dit zou tijdverlies zijn. Volgens het kerkelijk recht is er geen verjaring voor aanranding van mensen, wij konden die zaken dus nog behandelen om een morele en materiële schadevergoeding toe te kennen". Halsberghe kreeg wel één dossier binnen van een minderjarige en dat had ze onmiddellijk naar het gerecht gestuurd.
Alle klachten bij de Commissie-Halsberghe werden door de slachtoffers aangebracht, op één na. Die kwam van een priester die tenonrechte van seksueel misbruik beticht was "en die door ons onderzoek werd vrijgepleit".
Halsberghe prees de voormalige Gentse bisschop Arthur Luysterman en de Antwerpse professor Van Neste, die haar volledig steunden en ook vonden dat er schadevergoedingen moeten worden betaald.
Ze stelde dat ze nooit contact had met de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk van Rik Devillé. Ze wist dus niet wat hij deed.
Met kardinaal Danneels had ze enkele oppervlakkige contacten over haar rapporten die naar de verantwoordelijken in de Kerk werden gestuurd.
Halsberghe zei dat "de Kerk in 1962 vanuit Rome had bevolen dat aan slachtoffers van seksueel misbruik moest worden gezegd om daarover tegenover iedereen te zwijgen op straffe van excommunicatie". Ze stelde dat de Kerk haar priesters als bovennormale mensen beschouwde. "Door de geloften van gehoorzaamheid, kuisheid en armoede zou een priester, "un Homme d'Eglise", niet financieel of moreel aansprakelijk zijn voor de feiten die hij pleegde. Dat zegde mij een kannunik. Het was een algemene mening in de Kerk. Ik vond dat niet, een priester blijft net zoals iedereen verantwoordelijk voor wat hij doet. Als een slachtoffer een been verliest bij een auto-ongeval, dan moet de dader schadevergoeding betalen. Waarom zou dat niet zo zijn bij een priester die een dertienjarig kind misbruikt?"
De Kerk volgde haar visie echter niet, zo stelde ze. "Uit een brief van een medewerker van het bisdom Mechelen-Brussel bleek dat de Kerk noch juridisch noch praktisch schadevergoedingen wilde betalen. Juridisch zou de Kerk daardoor schuld bekennen; praktisch zouden er te veel schadeclaims binnenkomen". De Kerk volgde haar visie dus niet en na drie jaar werking kwam het tot een botsing met de Kerk.
"Uiteindelijk (net voor het einde van de werking van haar Commissie, nvdr) nadat de Doornikse bisschop Guy Harpigny Arthur Luysterman was opgevolgd als verantwoordelijke voor die dossiers, werd ik volledig schaakmat gezet. Men gaf het bevel om mijn brieven niet meer te beantwoorden. Toen een Franstalige persoon mij anoniem opbelde met de boodschap dat mijn leven gevaar liep heb ik al mijn dossiers bij het Rijksarchief gedeponeerd. Ik kon moeilijk ook mezelf daar deponeren he". En op basis van die dossiers startte de Brusselse onderzoeksrechter zijn Operatie-Kelk.
Halsberghe was ook de persoon die aan de basis lag van de boorwerken in de crypte in de Sint-Romboutskathedraal, op zoek naar een bergplaats voor "geheime dossiers". Ze wilde niet in publieke zitting zeggen hoe ze dat wist, noch waar die plaats dan was. Ze beperkte zich tot: "Ik denk dat ik weet dat er een geheime plaats bestaat waar al die dossiers zijn neergelegd". In de crypte in de Sint-Romboutskathedraal werd alvast niets gevonden.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.