The DeStem
October 6, 2010
http://www.bndestem.nl/algemeen/binnenland/7405812/Misbruik-in-de-kerk-Kapelaan-ging-30-jaar-zijn-gang.ece
 |
| De Vincentius a Paulo-kerk in Brunssum. |
BREDA - Dertig jaar lang kon Kapelaan Hub L. zich schuldig maken aan misbruik. Justitie en bisdom veegden de zaak onder het tapijt, zegt journalist Joep Dohmen.
Johan, een jongen uit een streng katholiek gezin, was lid van de redactieraad van De Speurder, het blad van scouting Sint Vincentius in Brunssum.
De jongens van de raad mochten kapelaan Hub altijd helpen met stencilen en foto's afdrukken in het bovenkamertje van de pastorie. In het boek Vrome Zondaars van Joep Dohmen, dat vandaag verschijnt, vertelt Johan over zijn ervaringen.
"Elk jaar gingen we met de kapelaan naar Zwitserland. Daar huurde hij een chaletje. 's Nachts moesten we afwisselend bij hem op de kamer slapen, naakt. Hij sliep ook naakt. Dan konden de onderbroeken luchten, zei hij. De eerste vakantie zat hij aan mijn piemel en probeerde die stijf te maken. Na terugkomst kreeg ik EHBO-les op zijn kamer in de pastorie. Hij betastte mij en vroeg mij dat ook te doen. Beetje bij beetje ging hij verder. Totdat hij mij bevredigde en ik dat bij hem moest doen." Bijna dertig jaar kon kapelaan Hub seksueel misbruik plegen met tientallen jongens.
Hij gaf godsdienstles op school en was aalmoezenier van de scouting. Pas in 1984, toen scoutingleider Peter van der Zander de zaak aanhangig maakte, durfde de scouting aangifte te doen. Hoe kon de handelwijze van L. zo lang verborgen blijven in een gemeenschap, waar de mensen elkaar goed kenden? L. werkte immers niet in de beslotenheid van een internaat, maar in de open gemeenschap van parochie en verenigingsleven.
Dohmen: "In de wijk Rumpen was de kapelaan bijna God zelf. Hij kwam overal aan huis, genoot aanzien en vertrouwen. De samenhang in de wijk en de scouting was hecht, met Hub als spil."
Daarom, concludeert de auteur, moest de affaire, toen die aan het licht kwam, wel een enorme schok teweeg brengen: "Opeens bleek dat de kapelaan jongens die hij gedoopt had, later had misbruikt."
Hoe de zaak aan het rollen kwam? Van der Zander had op een kamp twee jongens horen fluisteren over wat de kapelaan met hen deed. En dacht aan wat L. twaalf jaar eerder ook met hem had gedaan. Hij lichtte de scoutingleiding in. Die ging de 12de december naar de pastorie om verhaal te halen. Maar Hub werd kwaad en weigerde hen de deur. Een dag later meldde de scouting de zaak bij de politie. Rechercheurs verzamelden meer getuigenissen en op 17 december haalden ze de kapelaan op. Deze gaf op het bureau alles toe, staat in het politieverslag. Dohmen wijst erop dat het parket in Maastricht nu een zaak had die op het eerste gezicht glashelder was.
Maar een paar maanden later blijkt de zaak opeens geseponeerd. Hoe heeft veroordeling in wat
Dohmen een van de grootste misbruikzaken noemt, kunnen uitblijven? Ten eerste is daar een rapport van psychiater Wim van Leeuwen die vaststelde dat de kapelaan 'sterk verminderd toerekeningsvatbaar' was.
En die oordeelde dat Hub niet in herhaling zou vallen, zeker als ze hem naar het klooster zouden overplaatsen. Daarop seponeerde officier van justitie Henk Marquart Scholtz, na samenspraak met het bisdom, de zaak.
En de slachtoffers? Bij pastoor Bernard Haazevoet hoefden ze niet aan te kloppen: dat was een congregatiegenoot van L. en hij hield hem stevig de hand boven het hoofd. Noch het bisdom, noch justitie, noch de scouting hebben de zaak ooit naar buiten gebracht. Wel organiseerden ze een besloten avond waar de ouders te horen kregen waarom de kapelaan weg was. Veel werd er in de gezinnen niet meer over gesproken, uit schaamte, uit onmacht. Zo verdween de affaire in de stilte van Rumpen.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.