HLN
September 10, 2010
http://www.hln.be/hln/nl/6916/Kindermisbruik-in-katholieke-kerk/article/detail/1155809/2010/09/10/Eindrapport-Adriaenssens-Kinderen-vanaf-amper-twee-jaar-seksueel-misbruikt.dhtml
 |
| Andere straffe conclusies: -Geen oppervlakkige betastingen -Vooral jongetjes -13 zelfdodingen -Ouders beschermden dader |
Professor Peter Adriaenssens heeft in Leuven het eindrapport van zijn commissie voorgesteld. De commissie Seksueel Misbruik in een Pastorale Relatie onderzocht het seksueel misbruik door geestelijken, maar staakte haar werkzaamheden nadat de dossiers in beslag waren genomen in het kader van operatie Kelk.
Het harde rapport bevat meer dan 100 bladzijden letterlijke getuigenissen van slachtoffers. Het gaat om 124 getuigenissen die de commissie verzamelde sinds april dit jaar. "We zetten hun getuigenissen vooraan," zei Adriaenssens "om hun moed te eren dat ze met hun verhaal naar de commissie stapten."
Enkele opvallende vaststellingen die zijn af te leiden uit het rapport van de commissie Adriaenssens:
Jonge kinderen zijn het kwetsbaarst
Bijna alle slachtoffers in het tweehonderdtal dossiers van de commissie waren erg jong toen het misbruik begon, sommigen zouden zelfs amper twee jaar geweest zijn. Volgens Adriaenssens liepen kinderen van twaalf jaar in het bijzonder risico.
Jongens lopen meer risico op seksueel misbruik
De 'Commissie-Adriaenssens' verzamelde 475 dossiers, de meerderheid daarvan (430) betreft Nederlandstalige slachtoffers, in twee derde van de gevallen gaat het om mannelijke slachtoffers . "Jongens lopen heel erg het risico in deze pastorale context. Ze worden reeds vanaf jonge leeftijd misbruikt: we hebben al gegevens van jongens die twee jaar zijn op het moment van de feiten." Maar er was ook een hondertal getuigenissen van vrouwelijke slachtoffers. Zij lopen hun hele jeugd evenveel risico, terwijl de meeste mannelijke slachtoffers voor het eerst misbruikt werden tussen 10 en 14 jaar.
Geen oppervlakkige betastingen
Het gaat daarbij niet om lichte feiten. Volgens Adriaenssens moet "iedereen zich realiseren dat het niet zomaar over oppervlakkige betastingen gaat. We spreken over anaal en oraal misbruik, gedwongen masturbatie, wederzijdse masturbatie, het gaat over mensen die zware feiten meegemaakt hebben".
Helft daders van seksueel misbruik binnen de kerk is overleden
In de helft van de gevallen is de dader overleden wanneer melding wordt gedaan van het misbruik. De dader staat ook vaak erg dicht bij de familile. Volgens Adriaenssens stootten vele slachtoffers jarenlang op onbegrip en vonden ze geen steun in hun omgeving.
Ouders negeren klachten van misbruikte kinderen
Zo stapten twee op drie slachtoffers met hun verhaal naar hun ouders, maar bijna niemand werd geloofd. In veel gevallen kozen de ouders zelfs de kant van de dader die vaak een bekende van het gezin was.
Minstens dertien slachtoffers hebben zelfmoord gepleegd.
De commissie maakt ook melding van zes zelfmoordpogingen. Soms wordt pas jaren na de feiten de link gelegd met het seksueel misbruik.
Seksueel misbruik zat overal
De commissie kon 102 daders van seksueel misbruik identificeren en terugleiden tot 29 congregaties. Volgens Adriaenssens ontsnapt geen enkele congregatie aan seksueel misbruik van minderjarigen door een of meerdere van hun leden.
Commissie werkte samen met het gerecht
In de eerste 8 weken van haar functioneren heeft de commissie in 15 dossiers beslist zelf aangifte te doen bij justitie. Dat is 1 dossier op 4 dat tot op dat ogenblik gezien was.
"Geen doofpotoperatie"
Uit gesprekken met de slachtoffers van seksueel misbruik kon de commissie-Adriaenssens geen "doofpotoperatie" vaststellen bij de kerkleiders. "We vonden geen aanwijzingen van stilzwijgen, afspraken om slachtoffers te negeren", aldus Peter Adriaenssens.
Geen details
Adriaenssens zei dat tachtig of negentig slachtoffers contact opnamen met iemand van de kerk en dat de meesten gehoor kregen. "Bisschoppen dachten daarbij aan de toekomst van hun familie. En zoals iedereen die niet zelf mishandelt, vroegen die alles in detail uit te leggen. En daar waren slachtoffers vaak niet toe in staat. De illusie ontstond zo dat het allemaal wel zou meevallen en zichzelf zou oplossen."
Evolutie
De commissie stelde wel vele voorbeelden vast van bisschoppen en oversten die een evolutie doormaakten. "We vroegen slachtoffers om naar hun oversten te stappen en hun verhaal alsnog te doen aan hen. Die kregen vervolgens de verhalen van masturbatie, anaal en oraal misbruik te horen." De voorzitter van de commissie wees verder onder meer op het respect dat de kerk genoot als oorzaak van het jarenlange stilzwijgen.
Slachtoffers als een beschouwen
Het rapport bevat behalve cijfers ook getuigenissen van de slachtoffers. Adriaenssens drukte daarbij de wens van de slachtoffers uit om als "een" te worden beschouwd. "De slachtoffers vroegen een beeld te geven, zodat het publiek het weet. Maar de angst leeft dat er wordt geknipt en geplakt (...) Dat gezocht wordt naar details, plaatsen, enzovoort."
"Stomp in maag"
Het werk was zwaar, bekende Adriaenssens. "Door deze verhalen vrij te geven kan het niet anders dan dat met het publiek gebeurt wat met de commissie gebeurd is. Wij dragen allen schade van dit werk. Niemand van ons was voorbereid om het ene zware verhaal na het andere te moeten slikken. Wij hebben allen gewankeld in onze overtuigingen, in onze visie op kerk en mensen. Lees dit, je zal de stomp in je maag voelen."
Adviezen
Het rapport Adriaenssens eindigt met een aantal adviezen op basis van de getuigenissen van de slachtoffers:
- schaf de verjaringstermijn voor seksueel misbruik af
- open een vertrouwenscentrum voor slachtoffers
- heb meer aandacht voor families van slachtoffers
- richt een solidariteitsfonds voor de slachtoffers op
- zorg voor strengere straffen en behandeling van daders
- werk samen met het buitenland
- schaf de term "commissie" af
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.