BishopAccountability.org
	"Naar De Hel Commissie Adriaenssens-2" Wereld Morgen September 7, 2010 http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2010/09/07/naar-de-hel-commissie-adriaenssens-2 Niet het bestaan en de publicatie van de Danneels-tapes verdienen de 9/11 kwalificatie, zoals Bart Sturtewagen zichzelf en de publieke opinie wou wijsmaken in de Zevende Dag van 5 september 2010, maar wel de Commissie Adriaenssens-1 waar op enkele weken tijd 475 ‘overlevers’ hun verhaal deden over 'seksueel criminele handelingen' hen aangedaan in pastorale relaties. Adriaenssens vertolkt de pijn in lichaam en zijn van slachtoffers “Er is zo weinig collectieve schaamte voor wat wij met z’n allen niet zagen. Dat onrecht moet worden erkend. De kerk zal de eerste moeten zijn. Wie nu geen erkenning kan geven, wie zich nu verschuilt achter advocatentrucs, schendt de rechten van de mens. Niets minder.” Zo klinkt het in een nawoord van Peter Adriaenssens in het boek Morgen is van mij, een antwoord op seksueel misbruik in de Kerk van Roel Verschueren, dat verschijnt op 21 september 2010 bij Lannoo. Deze tekst verscheen op 4 september in De Standaard. Het niet lezen van de tekst van Peter Adriaenssens kan schadelijk zijn voor het goed begrip van de slachtoffers en van de werkelijkheid zoals ze zich zal aandienen de komende dagen. Het lezen confronteert niet alleen de slachtoffers van seksueel misbruik met hun zijn, voor hen ten zeerste confronterend, maar ook de kerk om zelf erkenning te geven aan wat binnen haar kader is gebeurd. (zie tekst als bijlagen) Verhinderen dat de kerk zelf instaat voor erkenning en tegemoetkoming aan de slachtoffers schendt de mensenrechten, zo simpel is dat. Wie zich verliest of sterk maakt in advocatentrucs, men kan zelf invullen op wat of wie dit slaat, plaatst zich tegenover de slachtoffers, hoeveel media-play men ook krijgt en hoe sterk men ook z’n best doet om zichzelf en niet de slachtoffers in de aandacht te plaatsen. Schendt Mensenrechten in de Kerk de rechten van kerk en slachtoffers? De groep Mensenrechten in de Kerk die zich op 2 september 2010 al uitsprak tegen een commissie Adriaenssens-2 lost de rol en distantieert zich minstens van honderden slachtoffers die in een commissie ­Adriaenssens­­-2 hun melding verder behandeld willen zien. En waarbij de kerk opnieuw voor de noodzaak gesteld wordt hen te erkennen als “overlever van seksueel crimineel gedrag” waarvan zij het voorwerp geweest zijn. Iedereen beseft best dat na hun melding bij Adriaenssens-1 de meeste slachtoffers nog altijd wachten om, misschien voor het eerst, in een professioneel kader met iemand over het misbruik te kunnen spreken. Het gerecht, of wie dan ook, heeft in deze voor geen enkele van de 475 slachtoffers ook maar een stap gezet. De stilte wordt voor de slachtoffers almaar luider. De groep Mensenrechten in de Kerk kan in de toekomst maar volwaardig haar belangrijke taak waarnemen als zij: 1. de (mensen)rechten van de kerk respecteert (zie hiervoor het belangwekkend artikel van Frank Judo, DM 01/09/2010, ook als bijlage), anders valt de instantie weg die erkenning moet geven. Men kan ook moeilijk respect voor mensenrechten opeisen als men de rechten van anderen niet erkent; 2. de mensenrechten respecteert van elk slachtoffer die zich voor opvolging, onderzoek en erkenning richt tot de organisatie van zijn keuze, en de kerkelijke Commissie Adriaenssens-2 behoort daar nu eenmaal bij. Of moeten de ‘socialisten’ ook hun eigen commissie krijgen, zodat ook hier het verzuilde plaatje verder wordt ingevuld? Hopelijk komt de groep Mensenrechten in de Kerk zelf al tot deze conclusies voor 13 september 2010, dag waarop de kerk een nieuw initiatief tot erkenning van en tegemoetkoming aan slachtoffers zal bekend maken. Maar dat is uiteraard voor de eigen rekening van de groep Mensenrechten in de Kerk. Met commissie Adriaenssens-2 krijgen slachtoffers een nieuw perspectief De slachtoffers zullen met dit nieuwe kerkelijke initiatief op 13 september 2010 hoe dan ook een nieuw perspectief krijgen en opvolging van hun melding aan de commissie Adriaenssens-1 wanneer het gerecht de dossiers tenminste opnieuw vrijgeeft, iets wat zich laat aanzien als men de VTM-lezing van het KIB-arrest mag geloven en wanneer cassatie, dat zich op 12 oktober 2010 zal beraden over het beroep van 7 slachtoffers, waarvan 6 via meester Van Steenbrugge - en geen 30 zoals verkeerdelijk in de pers werd gemeld - niet te lang met haar uitspraak zal wachten en geen nieuwe padden in de korf van de slachtoffers legt. Hoe dan ook zullen bij totstandkoming van een nieuwe commissie een veelheid aan dossiers en vooral slachtoffers (opnieuw) kunnen gecentraliseerd en opgevolgd worden: 1. De 475 dossiers van de Commissie Adriaenssens-1 zo vlug zij terug vrijgegeven worden; 2. Nieuwe meldingen die na 24 juni 2010 nergens meer terecht konden, hetgeen absoluut noodzakelijk is om slachtoffers individueel te helpen en verder een beeld te krijgen van de omvang en het systeem van misbruik; 3. De mogelijkheid voor de intussen 320 meldingen bij de groep Mensenrechten in de Kerk om uitzicht te krijgen op individuele opvolging, gezien de totstandkoming van een parlementaire onderzoekscommissie nog even op zich zal laten wachten. Het betreft de kopies van de 300 dossiers, waarvan 287 op 16 juni 2010, dag van de start van operatie Kelk, tegen de wil en het beroepsgeheim in van Rik Deville in opdracht van procureur Bulthe door de federale politie in beslag genomen zijn, en de 20 dossiers die na de inbeslagname zijn bijgekomen. Al deze dossiers staan los van het KIB-arrest en zijn er dus ook niet door gebonden; 4. Het oppikken van de 33 verzonken klachten waarvan nog een kopie berust bij Mevr. Halsberghe, oud-voorzitster van de commissie Seksueel Misbruik in de Kerk. Ook deze dossiers staan los van het KIB-arrest; 5. Het recupereren en opvolgen van de 14 dossiers die door de Commissie Adriaenssens werden bezorgd aan de federale referentie-magistraat-generaal, omdat deze door de commissie Adriaenssens-1 nog juridisch opvolgbaar geacht werden. Ook deze dossiers staan los van het KIB-arrest en het is de vraag of justitie daar al iets mee gedaan heeft; 6. De 35 meldingen van seksueel misbruik in de Kerk die in de dagen na de inbeslagname op 24 juni 2010 zijn binnengekomen bij de diensten Slachtofferhulp van de Centra Algemeen Welzijnswerk (CAW) in Vlaanderen. Er kan in dit verband ook gewezen worden op de tientallen meldingen die naar aanleiding van het in de belangstelling komen van seksueel misbruik in de kerk gebeurd zijn maar die in andere organisaties of structuren plaatsvonden. Het non-nieuws van de Danneels-tapes Met de publicatie van de Danneels-tapes om zogezegd de ‘reputatie’ van het slachtoffer te herstellen werden vooral DS en haar nieuwe hoofdredacteur Bart Sturtewagen (Dit is een nieuw 9/11) en de advocatuur (ik was ontroerd, Mussche) in the picture geplaatst. Hetzelfde gebeurt nu met P-magazine en het Humo-verhaal over een slachtoffer dat zich ook bij de commissie Adriaenssens-1 had gemeld. De slachtoffers worden verder gedenigreerd en in de stilte gedrongen. Stuitend daarbij is dat verzwegen wordt dat de commissie Adriaenssens-1 de accelerator is geweest in de meldingen van seksueel misbruik ondermeer door onmiddellijk de wens van de neef van Vangheluwe door te drukken zodat Vangheluwe zonder pardon ontslag moest nemen. Het belangrijkste nieuwsfeit dat verzwegen wordt in het recente non-nieuws is echter dat de beide slachtoffers die zich gemeld hadden bij de commissie Adriaenssens-1 door het gerecht op 24 juni 2010 beroofd werden van hun essentiele en voor hen levensnoodzakelijke professionele hulp en dat zij, van arren moede, zich naar advocatuur en media gericht hebben die hun boodschap en terechte verwachting enkel kon vermalen tot sensatie waarvan niemand beter wordt, terwijl zij als slachtoffer geen enkel perspectief krijgen en in de kou blijven staan. Media en advocatuur kunnen nog weken putten uit deze beerput die het gerecht via onderzoeksrechter De Troy van de slachtoffermeldingen bij de Commissie Adriaenssens-1 gemaakt heeft. Adriaenssens kan solliciteren bij Slachtoffer-Onthaal Advocaat Mussche gaat het verst in haar waan. In DM van 4 september 2010 zegt ze het zo. “Ik heb een groot respect voor Adriaenssens. Hoe hij communiceert naar slachtoffers toe, dat is het beste wat je kan horen. Die man zegt de dingen zoals ze gezegd moeten worden. Het is dan ook verschrikkelijk dat hij daar nu weg is. Waarom het gerecht niet z’n werk laten doen met permanente begeleiding van Adriaenssens? Hij kan toch als expert worden aangesteld, precies naar de bejegening van slachtoffers toe.” Adriaenssens kan dus gaan solliciteren bij het Justitiehuis van Brussel, om onder leiding van de procureur des konings Bulthe deel uit te maken van de equipe Slachtofferonthaal als expert aangaande seksueel misbruik, naast Tamara en Marleen. Maar voor de rest is het hoera voor de moed van het gerecht om de commissie Adriaenssens-1 te liquideren, naar de hel met de Commissie Adriaenssens-2. Je moet maar durven. Gerecht, parlement, advocatuur en commissie Adriaenssens-2 moeten hun werk kunnen doen De erkenning van de rechten van de kerk en van de slachtoffers in een 2de commissie Adriaenssens staat op geen enkel punt in tegenspraak met de gerechtelijke actie, die meer dan vroeger nodig en mogelijk is in de vervolging van daders en het in rechte stellen van de slachtoffers. Het staat ook op geen enkel punt in tegenspraak met de noodzaak van een parlementaire onderzoekscommissie die een analyse van de opstelling en handelswijze van de kerk en van het gerecht m.b.t. seksueel misbruik in de Kerk moet maken en hiervoor ook op de volle medewerking van de nieuwe commissie kan rekenen. Maar het is niet alleen de stilte waarin men de slachtoffers verder terug duwt. De mediatieke en advocatenbehandeling worden elementen en argumenten om het koor van de roepers en verongelijkten al aan te dikken die zich nu opmaken om in gehuil uit te barsten wanneer de kerk haar nieuwe Commissie Adriaenssens-2, eventueel zonder Peter Adriaenssens, aankondigt. En al degenen die daar begrip voor vragen of een commissie Adriaenssens-2 steunen tot kalotten, tsjeven en wat al meer te bombarderen. Voor de meeste slachtoffers niet gelaten. De schaamte voorbij? Wanneer de bevolking, de kerkgangers, de media en gerecht hun eigen onvermogen, tekort en schaamte niet onder ogen zien, en zichzelf niet als factor herkennen die mede gezorgd heeft dat slachtoffers van seksueel crimineel misbruik in de kerk in stilte moesten (over)leven met hun ervaring, met hun lichaam dat weerbarstig was en met een omgeving die niet altijd hun oren, bekommernis en warmte heeft kunnen aanbieden, dan is de gemakkelijkste weg de zondebok aan te duiden, de schuldenaar op de brandstapel te zetten en af te slachten en het slachtoffer in de toestand te laten waarin hij al decennialang verkeert, namelijk de stilte... Wie de kip al slacht voor ze kan leggen, moet niet klagen dat er geen eieren zijn. Een simpele waarheid. Jan Hertogen Jan Hertogen is socioloog. Download [Tekst Adriaenssens Deel 1] [Tekst Adriaenssens Deel 2] [Tekst Adriaenssens Deel 3] [Tekst Frank Judo]
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.