Er Was Geen Doofpot, De Tijd, August 19 2010

‘er Was Geen Doofpot"

De Tijd
August 19 2010

http://www.tijd.be/nieuws/politiek_-_economie_belgie/-Er_was_geen_doofpot-.8951525-3136.art?ckc=1

De Gentse procureur-generaal Frank Schins ontkent met klem dat de commissie-Adriaenssens was opgericht om de dossiers over seksueel misbruik in de kerk in de doofpot te steken.

‘Welke doofpot? De afspraken die het college van procureurs-generaal had gemaakt met de commissie-Adriaenssens zijn volledig publiek gemaakt. De tekst stond op het internet. Dat was van een ongeziene transparantie’, zegt Schins in een gesprek met De Tijd. ‘Of de kerk niet alle dossiers heeft doorgespeeld aan de commissie, weet ik niet. Ik weet wel dat professor Adriaenssens al langer documenten verzamelde die aantonen wie in de kerkelijke hierarchie mogelijk schuldig verzuim pleegde.’

De mening van de Gentse procureur-generaal is belangrijk. Het gerucht doet al langer de ronde dat de vrijzinnige procureurs-generaal - zoals Schins - achter de schermen misnoegd waren over de juridische constructie rond de commissie-Adriaenssens omdat die commissie op eigen houtje mocht filteren welke dossiers aan het gerecht werden bezorgd en welke niet. De katholieke procureurs-generaal zouden dat zogenaamd hebben bedisseld met minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V). ‘Daar is niets van aan’, weerlegt Schins nu. ‘Er waren van meet af aan duidelijke afspraken dat alleen het openbaar ministerie mocht oordelen welke dossiers verjaard zijn.’

Tussenschakel

Nochtans was Glenn Audenaert, de directeur van de Brusselse recherche die de ophefmakende huiszoekingen bij de commissie- Adriaenssens uitvoerde, begin vorige maand nog zeer kritisch over de constructie rond de commissie-Adriaenssens. ‘Men kan geen afspraken maken met justitie die niet conform de wet zijn’, stelde de politiechef toen.

Frank Schins: ‘De commissie-Adriaenssens was alleen een tussenschakel. Uiteindelijk was het de bedoeling alle dossiers naar de bevoegde procureurs des Konings te sturen. Die konden dan soeverein beslissen wat met elk dossier zou gebeuren. Via de commissie-Adriaenssens konden we eerst een globaal overzicht krijgen van het fenomeen. Hoe lang was er al misbruik in de kerk? Waar waren er vooral problemen? Enzovoort.’

Critici vragen zich ook af waarom nu juist de federaal procureur - ooit nog kabinetschef voor de CVP - alle dossiers van de commissie-Adriaenssens als eerste in handen moest krijgen. ‘We probeerden op die manier het vervolgingsbeleid te coordineren’, verklaart Schins. ‘Zodat de aanpak over heel het land gestroomlijnd zou verlopen. Het is ook niet altijd duidelijk welke procureur in welk arrondissement bevoegd is. Want sommige geestelijken zijn in de loop der jaren meermaals verhuisd. We namen een objectieve maatstaf: de laatste verblijfplaats van de geestelijke. Maar ik herhaal: de eindbestemmeling van elk dossier zou altijd de bevoegde procureur des Konings zijn geweest. Dat had het college van procureurs-generaal duidelijk afgesproken.’

Wist het Brusselse gerecht dan niet wat het college precies was overeengekomen met de commissie-Adriaenssens? Schins: ‘Alle procureurs-generaal hebben de procureurs des konings in hun rechtsgebied op de hoogte gebracht. Ook in Brussel.’

‘Nu ja, dat deed natuurlijk geen afbreuk aan de wettelijke bevoegdheid van elke procureur en onderzoeksrechter om alsnog een eigen onderzoek te starten. Bijvoorbeeld als een slachtoffer bij hen een klacht zou indienen. We wisten dat dat kon gebeuren. Maar dat heeft ons niet belet toch te proberen alle dossiers zo goed mogelijk te coordineren via de federaal procureur.’

Lam

Onderzoeksrechter Wim de Troy en de Brusselse recherche gingen wel een stapje verder toen ze op 24 juni alle 475 dossiers bij de commissie-Adriaenssens in beslag namen. Het legde de commissie helemaal lam. De kamer van inbeschuldigingstelling heeft vorige week vrijdag geoordeeld of die inbeslagname rechtsgeldig was. Maar het Brusselse parket-generaal maakt pas deze namiddag bekend wat het verdict van de kamer van inbeschuldigingstelling was.

‘De commissie-Adriaenssens had eerder al dossiers bezorgd aan de federale procureur. Die dossiers zijn na de actie van 24 juni doorgegeven aan het Brusselse parket-generaal, in afwachting van het verdere verloop van het onderzoek in Brussel. Als de kamer van inbeschuldigingstelling oordeelt dat alle 475 dossiers moeten teruggegeven worden, is er juridisch geen probleem om de gegevens nog te gebruiken.’ Dan kan de draad dus worden opgepikt waar hij op 24 juni is blijven liggen.