By Yves Delepeleire
De Standaard
June 29, 2010
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=UC2S6JL7
BRUSSEL - Socioloog Jan Hertogen (63) is een van de 475 slachtoffers van seksueel misbruik wier vertrouwen in de commissie- Adriaenssens werd beschaamd. Maar hij is niet van plan om lijdzaam toe te kijken wat het gerecht met zijn dossier zal doen.
Van onze redacteur
'Hoe kan het gerecht mij garanderen dat mijn privacy wordt beschermd? Daarvoor is het te laat. Mijn privacy werd geschonden op het ogenblik dat het gerecht mijn dossier in beslag heeft genomen. En het zal nogmaals worden geschonden op het ogenblik dat de speurders zullen lezen dat ik werd bepoteld.'
De 63-jarige Vlaming Jan Hertogen is boos. 48 jaar geleden werd hij als tiener in een jeugdbeweging het slachtoffer van seksueel misbruik door een dienaar van de Kerk. Behalve met een vertrouweling heeft Hertogen nooit met iemand over dat misbruik gesproken. Tot twee maanden geleden de zaak rond de voormalige bisschop van Brugge, Roger Vangheluwe, losbarstte.
'Net zoals bij zoveel andere slachtoffers, heeft dat bij mij heel wat losgemaakt. Ik wist niet dat het zo diep zat. Ik wist niet dat ik er vandaag nog om kon huilen. Na al die jaren heb ik het aangedurfd om mijn verhaal aan de commissie-Adriaenssens te vertellen, onder het uitdrukkelijke verzoek dat mijn dossier niet aan het gerecht zou worden overgemaakt.'
Nadat het gerecht donderdag bij de commissie-Adriaenssens binnenviel, ondernam Hertogen meteen juridische stappen.
'Ik heb eerst bij de lokale politie een proces-verbaal laten opmaken tegen de commissie, omdat die er niet in geslaagd is mijn persoonlijke gegevens te beschermen. Dat is geen teken van wantrouwen, integendeel. Het stelt de commissie in staat om zich ook te verdedigen en hun verhaal bij het gerecht te halen.'
'Vervolgens heb ik het statuut van benadeelde persoon aangevraagd (zie inzet). Dat heb ik op twee plaatsen gedaan. Enerzijds bij het parket van mijn regio, tegen de commissie. Anderzijds bij het parket van Brussel, tegen de dader van het seksueel misbruik.'
'Ik roep alle slachtoffers die hun verhaal aan de commissie-Adriaenssens hebben verteld, op om hetzelfde te doen', zegt Hertogen. 'Het statuut geeft ons belangrijke rechten. Zo is het gerecht nu verplicht mij te informeren als het mijn dossier seponeert en is het verplicht mij in te lichten als het mijn dossier voort onderzoekt, door het bijvoorbeeld aan een ander parket over te maken. Het is de enige manier om toch nog enige controle te hebben op wat er met onze verhalen gebeurt.'
Bij de onderzoeksrechter
Toen Hertogen gisteren bij het parket van Brussel, aan de Quatre-Brasstraat 4, het statuut van benadeelde persoon wilde aanvragen, vroeg hij ook om zijn dossier terug te krijgen. Het toeval wilde zelfs dat hij die vraag aan de onderzoeksrechter zelf, Wim De Troy, kon stellen.
'Ik kreeg twee minuten de tijd om mijn verhaal te doen. Uiteindelijk heb ik hem een halfuur gesproken. Al verzandde het gesprek snel in een welles-nietesspelletje.'
'Ik vroeg hem of hij het normaal vond dat ik als slachtoffer zelf moest uitzoeken dat ik bescherming kon vragen en of hij het niet zijn taak vond om dat aan de slachtoffers kenbaar te maken. Ik vroeg hem ook of hij zich niet een beetje voelde zoals de Duitse bezetter, in de Tweede Wereldoorlog. Die wachtte ook tot de Judenrat, die door de joodse gemeenschap zelf was opgericht, alle joden had geregistreerd om hen te helpen om daarna alle dossiers in beslag te nemen.'
 |
| 'Mijn privacy ben ik alkwijt' Photo by Stijn Hermans |
'Het enige wat De Troy heeft gezegd, is dat het onderzoek gebonden is aan het beroepsgeheim, dat hij de commissie-Adriaenssens niet als hulpverlening beschouwde en dat hij zich dan ook niet aan die afspraken hoefde te houden. Ik ben met lege handen weer naar buiten gegaan. Ik heb mijn dossier, dat ondertussen genummerd was en waarvoor al een pv was opgemaakt, niet teruggekregen en ik heb geen enkele verklaring gekregen dat hij mijn dossier niet meer zou gebruiken.'
Schuldig
'Ik kan er inkomen dat het gerecht dossiers met verjaarde feiten wil gebruiken om uit te zoeken of de daders nieuwe feiten hebben gepleegd', aldus nog Jan Hertogen. 'Maar als het gerecht die informatie tegen de wil van het slachtoffer heeft verzameld, vraag ik me af of die voor de rechter nog wel waardevol zal zijn.'
'Ik wil hoe dan ook niet dat het gerecht dieper in mijn verleden graaft. De man die mij heeft misbruikt, leeft nog, maar ik weet niet of hij nog met kinderen werkt. Ik heb hem er ook nooit over aangesproken. Ik wil niet dat hij nu te weten komt wie hem zogezegd heeft aangeklaagd.'
Toch wil Hertogen nu het gezicht zijn van de vele slachtoffers. 'Omdat de commissie dat niet meer kan', zegt hij. 'Ik voel me best schuldig, ja. Een andere persoon die door de man zou zijn misbruikt, heeft meteen daarna met hem gebroken. Maar ik heb nog jaren met hem samengewerkt. Misschien had ik alerter moeten reageren.'
'De psychologie van de misbruikte is blijkbaar een ingewikkeld kluwen. Door het optreden van het gerecht voel ik mij nu opnieuw schuldig, terwijl er net wat meer respect en begrip voor de slachtoffers zou mogen zijn.'
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.