By Jan Peeters
Katholiek Nieuwsblad
June 10, 2010
http://www.katholieknieuwsblad.nl/archief/Kort/2010/6/10/%E2%80%98Als_katholiek_mag_je_niet_zwijgen%E2%80%99
 |
| Alexandra Colen. Photo by Jan Peeters |
Alexandra Colen, de Vlaamse ‘huismoeder in de politiek’, heeft zondag weer een doodsbedreiging ontvangen. Maar ook binnen haar eigen Vlaams Belang moet zij strijden om politiek te overleven. Na de verkiezingen van zondag weten we meer.
Alexandra Colen (1955) oogt vermoeid als we haar treffen in de lobby van een Antwerps hotel. Dat ze ook wat gespannen is, heeft te maken met de actie die ze ’s middags wil voeren. Ze gaat symbolisch kranten verscheuren uit protest tegen de politieke correctheid en partijdigheid van de media. Ook een kartonnen bord dat de Vlaamse omroep VRT symboliseert zal er aan moeten geloven. “Men heeft tegenacties aangekondigd”, zegt ze, maar weet niet wat ze kan verwachten. Later willen enkele actievoerders een emmer water over haar heen gooien. Agenten in burger voorkomen dat. Tomaten missen maar net hun doel.
Er is veel pers om verslag te doen van het protest van Colen en wat medestanders. Als een boze journalist demonstratief een folder van Vlaams Belang verscheurt, is dat voor haar een bevestiging. “Als politicus moet ik scherpe punten maken, journalisten dienen neutraal te zijn.”
Principieel
De carrieredrift die menig politicus aankleeft, is Alexandra Colen volkomen vreemd. Als universitair docent Germanistiek had ze zelfs voorrang gegeven aan het full time moeder zijn voor de vijf kinderen die zij en haar echtgenoot Paul Belien hebben. Journalist Belien roerde zich in destijds in het abortusdebat. “Wij waren gekend en zodoende heeft het toenmalige Vlaams Blok mij in 1995 gevraagd mij in te zetten voor gezinswaarden en de ethische thema’s. Ik heb daar lang over moeten nadenken en het was niet gemakkelijk. Ik heb mij vanaf het begin duidelijk geprofileerd als conservatieve stem voor de traditionele waarden.”
Mot met de Kerk
Zij had toen al gebroken met het ‘katholieke’ onderwijs en gaf thuisonderwijs. “Het ging niet om de kwaliteit van het onderwijs, maar om de manier waarop taal, geschiedenis en godsdienst werden ingevuld. De uiteindelijke druppel was het catecheseboek (waarin o.a. masturberende kleuters worden opgevoerd –jp). De verantwoordelijke bisschop, de achteraf zelf pedofiel gebleken mgr. Vangheluwe, was ook toezichthouder op de opleiding waar de auteurs vandaan kwamen. Ik heb heel netjes bij kardinaal Danneels geprotesteerd, maar wij kregen een nietszeggend antwoord. Toen ik begreep dat men er niets aan wilde doen, ben ik openlijk gaan protesteren. Ik moest maar naar de uitgever, maar die is niet de verantwoordelijke voor de inhoud van een catecheseboek. Wij hebben een paar keer met andere bezorgde katholieke ouders voor de deur bij kardinaal Danneels en bij de nuntius geprotesteerd. Wij kregen geen gehoor, terwijl Danneels wel tijd had om met allerlei groepjes te spreken of interviews te geven aan onze meest linkse media.”
Kortsluiting
Colen was toen al politiek actief. Was ze toen “gewoon huismoeder” geweest, beseft ze, “dan had ik een nietszeggend briefje gehad, punt uit. Dat hebben zo veel mensen ondervonden. Nu wisten zij mij met hun klachten te vinden.”
Een daarvan was de verzorging van seksuele voorlichting aan katholieke scholen door een organisatie die abortus en condoomgebruik propageert en daarbij zeer expliciete video’s toonde. Aanvankelijk vond zij steun bij een diep geschokte mgr. Van den Berghe, die tegenover de media onderzoek aankondigde, maar dat later onder druk van de collega’s publiekelijk terugnam. “Toen wist ik dat katholieke ouders van de bisschoppen niets meer te verwachten hadden.”
Katholiek gemotiveerd
Het was juist vanuit haar katholieke overtuiging dat Colen het als haar verantwoordelijkheid voelde politiek actief te worden. Maar hoe kon zij zich dan aansluiten bij een als ‘racistisch’ betitelde partij die alle moslims het land uit wilde gooien? “Vlaams Blok werd toen verketterd vanwege standpunten die nu blijken uit te komen”, glimlacht ze. “Door een falend immigratiebeleid hebben we bijna vrije toegang en is de eigen bevolking in sommige wijken nog maar een minderheid. Het is gewoon niet mogelijk zoveel vreemdelingen te assimileren. Neem de dreiging van islamisering. Dat begint men zich nu toch ook te realiseren. Of de criminaliteit die mede een gevolg is van laks beleid en ook samenhangt met de immigratie, met name vanuit Oost-Europa.”
“Parijstichter Karel Dillen vond juist het katholieke element belangrijk voor de partij. De afwijzing van elke legalisatie van abortus, de verdediging van het leven en de traditionele waarden zoals huwelijk en gezin behoren vanaf het begin tot de grondprincipes. Wij hebben als partij als enige tegen het homohuwelijk gestemd.
Omdat wij destijds zo snel groeiden, waren we voor de heersende macht een gevaar. Vandaar dat wij verketterd werden. En omdat wij voor Vlaamse onafhankelijkheid pleiten.”
‘Onvermijdelijk’
Volgens Colen wordt een onafhankelijk Vlaanderen steeds meer bespreekbaar. “Tien jaar geleden was dat een taboewoord. Voor ons, als enigen, niet.
Kijk, Belgie is een kunstmatige staat en werd aanvankelijk gezien als een francofone staat waarin Vlamingen werden beschouwd als tweederangs burgers. Met de Vlaamse emancipatie in het onderwijs en door het demografisch overwicht is dat veranderd.
Toen de Franstaligen zagen dat zij in een goed werkende democratie altijd de minderheid zouden vormen is hun politieke elite begonnen met staatshervormingen waarmee zij hun belangen konden veilig stellen. In feite is er opnieuw een minorisering van de Vlamingen ingebouwd in die zin dat hun meerderheid op besluitvormingsvlak geneutraliseerd is.”
Cultuurkloof
Als voorbeeld noemt de parlementarier het Waalse veto op de steeds dringender gewenste hervormingen van het sociale stelsel met het oog op de vergrijzing. Dat ligt volgens haar aan de totaal andere cultuur dan de Vlaamse. De socialistische meerderheid in Wallonie gaat voor behoud van het stelsel terwijl alle Vlaamse partijen naar aanpassing streven “om de toekomst veilig te stellen”, aldus Colen. De grote pijn zit in het feit dat de meeste belasting wordt betaald door Vlaanderen terwijl Wallonie de meeste uitkeringsgerechtigden en ambtenaren telt en niet wil hervormen.
Of is dat gebrek aan Vlaamse solidariteit? Alexandra Colen bestrijdt dat. “De gemiddelde solidariteit van de Vlamingen met de Walen is groter dan die van de West-Duitsers met de Oost-Duitsers.”
“Zoals bij de laatste regering bleek werkt dit gewoon niet meer en kan ieder beter zijns weegs gaan. Dat vinden steeds meer mensen. Oudere partijleden hadden nooit gedacht dat zoiets bespreekbaar zou worden. Dat is de verdienste van onze partij.”
Versnippering
Toch verwacht Vlaams Belang zondag zetelverlies. Dat komt door verdere versnippering van het Vlaamse politieke landschap en doordat ook de andere partijen “meer Vlaamse taal spreken”. Dat geldt vooral de NVA, die volgens Colen door de zwaar gesubsidieerde media bewust enorm wordt “gehypet”. “Zij mogen aan alle debatten en spelletjes meedoen terwijl wij nauwelijks aan de bak komen. Ik krijg al jaren geen opiniebijdrage meer in een krant, zelfs onze voorzitter niet.”
Dat steekt Alexandra Colen des te meer omdat zij binnen haar partij een aantal plaatsen gezakt is. Ze moet hard knokken om met voorkeursstemmen haar zetel te behouden. Zij ergert zich groen en geel aan media die politici bijvoorbeeld ‘punten’ geven. “Dan gaat het om het aantal Kamervragen die iemand heeft gesteld, niet om de inhoud ervan op basis van dossierkennis.
Vandaar mijn actie van vanmiddag. Afwijkende meningen zijn in de media niet welkom, worden belachelijk gemaakt of verzwegen. Wij worden geboycot.” Maar Alexandra Colen geeft niet op: “Als katholieken zwijgen, is het met hun maatschappelijke inbreng gedaan.”
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.